Medellin heeft een heel erg slechte naam in de wereld. Die is echter gebaseerd op dingen die in het verleden plaatsvonden. Na het uitschakelen van Pablo Escobar heeft de stad, onder leiding van een krachtige burgemeester en gesteund door het stringente veiligheidsbeleid van president Uribe een metamorfose ondergaan. De miljoenenstad ligt in een smalle vallei, is dus lang van noord naar zuid en veel vooral arme wijken liggen tegen de steile berghellingen. De Metro, die overigens nergens onder de grond ligt en die drie kabelbaantrajecten tegen de hellingen heeft, heeft er voor gezorgd dat de verschillende wijken onderling met elkaar verbonden werden en heeft een economische boost opgeleverd. Daarnaast is en wordt er heel veel gedaan aan het opknappen van wegen, straten en pleinen. Ook op cultureel niveau is er enorm geïnvesteerd. Botero heeft zijn werken ter waarde van 120 miljoen USD aan de stad geschonken. Er staat nergens in de wereld meer hoogbouw in de planning als in deze stad. De bewoners zijn nu weer trots op hun stad, vertellen dat graag tegen ons en horen dat ook weer graag van ons terug. We worden nog steeds dagelijks welkom in Colombia en welkom in Medellin gewenst.
De stad heeft nu een aantal prachtige plekken en ook nog heel veel lelijke. Maar ze leeft!
De foto’s: vanaf hier.
De fietsen hebben een grote beurt gehad. Dat vonden we nodig, we hebben tenslotte in Colombia al ruim 2000 km gereden met die machines. De kettingen zagen er niet meer uit, de fietsen zelf trouwens ook niet en ik had vooral de laatste dagen schakelproblemen (niet echt handig in de bergen) en ik hoorde ook ergens een vreemd geluid.
Ze zien er weer als nieuw uit, alles glimt, inclusief de kettingen, de bladen en de cassettes. Er is wel wat vervangen: mijn voorste binnenblad, dat was gebroken! Niet gezien, wel gemerkt dus. En 2 assen, vanwege versleten conussen en ook nog 2 conussen van een achteras. We hadden er dus niet mee moeten wachten. Ze rijden nu weer als een tierelier en morgen vertrekken we weer zuidwaarts. Het lijkt erop dat we de zwaarste hellingen gehad hebben, al komt er nog het een en ander. Ons plan is nu door te gaan naar Cali, of zelfs tot aan Popayan in het zuiden, richting grens met Ecuador. Vandaar moeten we dan wel met een bus terug naar Bogotà, om dat te fietsen zal er geen tijd zijn. We hebben er weer zin an!
In de hostel waar we verblijven zit het vol backpackers. Er wordt alleen maar Engels gesproken en dat is wel prettig na het gestuntel met Spaans. We hebben leuke gesprekken en delen fietservaringen met een jongeman die al 17 maanden door zuid-Amerika fietst. Frans wil onze fietsen graag een algehele onderhoudsbeurt geven en we krijgen een adres doorgespeeld. Dat wordt een dodenrit door de stad. De kleine, gele taxi’s die in Colombia overal rijden, snijden je af, brommers scheren langs ons heen, vrachtwagens blijven weliswaar achter ons, maar zo dichtbij dat ik almaar het gevoel heb harder te moeten rijden. Dan ook nog een tunnel waar het heel donker is en waar ik heel vaag roosters zie waar onze banden zomaar in vast kunnen raken. Maar, onze fietsen worden gereviseerd.
De stad is niet mooi, maar heeft mooie plekken. Het Plazelet de las Esculturas, oftewel het Boteroplein is fantastisch. 20 enorme Boterobeelden op het plein en dan nog eens de schilderijen en beelden in het Art Deco-gebouw van het Museo de Antioquia. Kortom wij hebben ons hartje alweer opgehaald en hopen de komende dagen nog meer mooie plekken op te zoeken.
Eveline
Foto’s van Medellin: klik hier.
Nog twee jubeldagen op weg naar Medellin. Een rustdag in Yarumal, waar een echte bakker heerlijke broodjes en cappuccino verkoopt. Na de dag doorgebracht te hebben met een wandeling door het dorp, kerkbezoek, bloggen, mail beantwoorden en lezen, gaan we op weg naar Medellin. Het is een prachtige tocht. Veel boerderijen met melkvee, dus veel kaas en boter. En we fietsen op 2700 meter, zonder mist dit keer. Helder, af en toe zon, groene weilanden..
Onderweg doen we een restaurantje aan voor koffie en een warme pan de queso (een warm kaasbroodje). De eigenaar blijkt Engels te spreken. Heeft in Boston Italiaans leren koken in een Italiaans restaurant. Hij toonde zich heel dankbaar, dat we zijn restaurant hadden bezocht en wilde niet dat we iets betaalden. Alles was voor rekening van de gastheer… Hij beval ons vervolgens nog een hotel aan in Santa Rosa de Osos, waar we wilden overnachten. Dat blijkt een chique hotel te zijn. Grote kamer, badkamer met jacuzzi, restaurant met wijn.. De kamer voor $66.000- = €22.– Culinair gezien schort er wel wat aan. Mijn kip en de vis die Frans heeft besteld zwemmen in de saus, maar het gaf wel een luxe gevoel weer te eten met voorkomende bediening enz.
Santa Rosa is een cowboystadje. Boeren, met panama’s op, sjawl over de schouder en sommigen met poncho’s om, ontmoeten elkaar op het centrale plein en praten.
De 85 km naar Medellin zijn heel verschillend. We hebben een koude, maar zonnige start. De weilanden zien er uit of het gevroren heeft met een witte dauw. Om half 8 is het nog maar 12 C. voor het eerst dat het ’s morgens zo koud is. De huizen hebben allemaal maar 1 verdieping, zijn kleurig opgeschilderd, hebben een veranda met stoeltjes en heel veel bloemen. Kortom, de streek is duidelijk welvarender dan voorheen.
We kregen een adembenemde afdaling. Daarna was het gejubel afgelopen. We belandden op een 6-baans weg en het werd steeds heter. Wordt dit de eeuwige lente waar Medellin zo beroemd om is?
Medellin is een gigantisch grote stad en wij wilden naar het Zwarte Schaap, een hostel, dat in onze reisgidsen goed staat aangeschreven. Gelukkig gebeurde het tot tweemaal toe dat een fietser ons gidste om de goede richting in te komen en zijn we terecht gekomen in het aangename hostel.
Eveline
Foto’s van Yarumal en daarna: klik hier.
82 kms. 630 vertical meters. Odo 2035 kms.
A very beautiful ride. We set off at 07.30 with 12˚C. First it was undulating. The scenery was very beautiful, and this was even emphasised by the low light of the morning sun. From Don Matias we dropped 1000 meters into the valley of Medellin. Until this valley it was very beautiful, in the valley there was a boring 20 km six lane road, undulating and surprisingly very hot. My Garmin showed 42˚C at a certain point.
When we reached the border of the town a biker adressed us and showed us a quieter regional road. It appeared to be the road we intended to take, we would not easily have found it ourselves. For bearly 10 kms we followed this busy road along the rio and the metro-line and more or less crossed the city (2.700.000 inhabitants) from north to south. When we almost had reached Metro station El Poblado another biker joined us and offered to guide us to the hostal we had in mind, in exchange for a soda. He didn’t exactly know where it was and he wanted some money instead of a drink. Nevertheless we found the Black Sheep Hostal where we have a spacious room with all facilities. A bit expensive, a lazy receptionist and a real backpackers gathering point. We haven’t seen anything of Medellin yet, we’ll see tomorrow.
Today’s photos: click here.
The track: Download 20100207santarosa_medellin.gpx
50 kms. 767 vertical meters (I’m now sure that this must be more, but my gps gives this number). Magnificent route. The climbs were easy, never too steep. Very good road, little traffic. Beautiful mountain scenery, rolling green pastures all the time, small dairy farms, farmers with hats or caps on their heads and a pair of wellies on their feet, black and white, red and white and brown cows, 40 ltr milk containers along the road waiting for the truck that will pick them up and take them to the small dairy plant just before Santa Rosa. Stopped several times to discuss dairy-farming in Colombia.
Our last drink stop was at a small restaurant, not far from Santa Rosa. It was located next to the dairy plant just mentioned. The owner spoke English and he told us that he had worked for 10 years in a Italian restaurant in Boston USA. We had already noticed that his little restaurant was more nicely decorated than we are used to along the roads. There were even burning candles on the plastic tables. The dishes that were served to other people looked nicer than average. When we told him that we had noticed that he was very pleased of course. He offered us coffee from the house and when we left he didn’t want us to pay for the other consumptions either. He thanked us for visiting his place instead. We appreciate Colombia more and more. He adviced us a hotel in the centre of the not too big town, Cortejo Imperial. A bit posh, but worth the bit higher price. Wi-fi etc., even a jacuzzi! The central plaza is again a nice and busy gathering place for the locals.
New pics have been added: just click.
The track: Download 20100206yar_santarosa.gpx
We hebben een paar prachtige dagen
achter ons, waar we weliswaar keihard voor hebben moeten werken, maar
de beloning is groot.
Gisteren, woensdag 3 februari zijn we
om 05.00 uur opgestaan om de warmte zoveel mogelijk voor te zijn. Na
een ontbijt in het al warme Taraza zaten we om kwart voor 6 op de
fiets. Het was nog donker zelfs. Al gauw bleek dat we op een mooie
tropische bergweg zaten. Aan de ene hand een grote rivier en aan de
andere hand een tropisch woud. Hier en daar in het woud kleine
nederzettingen, bamboehuisjes, houten hutjes en betonnen hokjes, waar
mensen hun bedoeninkje hebben. Primitief en arm. Daarnaast leuke,
levendige dorpjes. De sfeer aan de rivier doet denken aan de sfeer
langs de Mekong, maar dat is onze melancholie als het Azie betreft.
Er blijken meer van deze prachtige plekken in de wereld.
We vinden een hotel in Valdiva op 1083
m hoogte. Het is wat bewolkt, maar we zitten tot donker in ons
shirtje buiten. Heerlijk dat het niet meer zo heet is. Het dorp hangt
aan de berg en torent boven ons hotel uit. Het blijkt een levendig
plein te hebben met een grote koepelkerk en een mooi uitzicht op de
omringende bergen.
Na een stevig ontbijt blijkt dat we om
07.00 uur onze start in de mist moeten maken. Mijn fietsrokje is nog
nat van de was, want dat heeft niet gedroogd in de niet meer van fan
en/of airco voorziene slaapkamer. Dat is niet erg, want we worden
toch nat en koud is het niet. We dekken onze stuurtasjes onder. Onze
nieuwe Ortlieb-tassen zijn al waterdicht, dus onderdekken hoeft niet
meer. Op naar de eerste pas. Jammer dat we daar in de wolken
aankomen. Het veronderstelde mooie uitzicht hebben we gemist, maar ik
ben toch wel in de wolken. Ik geniet er echt van op deze manier
onderweg te zijn. Na iedere 100m stijging stoppen we even om wat te
drinken. We hebben soms hellingen van 20%. Gelukkig zijn dat iedere
keer maar korte stukjes, maar de vraag: ‘kan ik dit nog wel’ gaat wel
door me heen, maar het ging allemaal net, met letterlijk doorbijten
en hijgen.
Even voorbij de pas, op 2015 m, is een
restaurantje. Voor mij een grote soepkom warme chocolademelk. Drink
ik eigenlijk nooit, maar heb ik nu plotseling zin in. Het nat wordt
toch koud. Maar dan trekt de mist op en onze volgende klim beloont
ons dan ook met prachtige uitzichten over de groene bergen.
Om half 2 arriveren we op de volgende
pas, 2470 m. Na een uitgebreide maaltijd, veel te veel, omdat we niet
goed kunnen uitleggen wat we willen, dalen we naar 2291 m en komen
aan in Yarumal. Een echt bergstadje, waar onze reisgidsen nooit van
gehoord hebben. Dank zij Ali (een Nederlandse fietser) en zijn
Australische partner Sonja, zijn we hier terecht gekomen. Zij hebben
ons via het forum van de Wereldfietser geadviseerd in plaats van naar
Ecuador naar Colombia te gaan. Zij fietsen al drie jaar rond de
wereld en zijn van Panama, via Colombia naar Ecuador en verder gegaan
en vonden Colombia vele malen leuker. Zij hebben hun route uitgebreid
op internet staan en wij rijden een deel hetzelfde stuk als zij. Zij
geven voor ons bruikbare informatie over afstanden, hoogtes en
beschikbare hotels. Ons hotel nu ligt aan het centrale plein. Een
heel gezellig plein met een grote kerk, mooie bomen, ’s avonds
helemaal verlicht, allerlei eetkraampjes, flanerende mensen en uit de
omliggende cafe’s en restaurants, die allemaal openstaan naar het
plein, muziek. Ik moet steeds aan de kermis denken. Allerlei
muziekgeluiden door elkaar, rommelig, druk, maar ook heel gezellig.
Het is hier een stuk koeler dan de
vorige dagen. Afgelopen nacht sliepen we nog onder alleen onze zijden
lakenzak, omdat we de dunne deken die op ons bed lag niet hygiënisch
vonden. Nu hebben we een heel mooie kamer en schone lakens en een
deken op ons bed. Om naar buiten te gaan heb ik voor het eerst sinds
weken mijn fleece-vest weer eens aan gehad. Niet echt nodig, maar net
iets aangenamer dan alleen een t-shirt.
Morgen blijven we hier een dagje
uitrusten. Ali en Sonja hadden achteraf spijt dat zij dat niet gedaan
hadden, dus doen wij het nu wel. We hebben ook negen fietsdagen
achter de rug, en dat is meer dan we normaal achtereen doen.
Eveline
Foto’s vanaf Caucasia: klik hier.
38 kms. 1349 vertical meters. All day in the smallest gear, everage speed all over app. 7.5 km/hr. Beautiful scenery, although we did not see it before noon. We left at 07.00 hrs in the mist and light rain, temp. app. 20˚C. The change of climate that we hoped for has indeed become reality, but a bit overdone. Sometimes the view was less than 20 mtrs. At the first pass at alt.2008 we had a long stop with some drinks and food. That was at 12.00 hrs and the sun came through the clouds. In steep climbs we always make a short stop at every 100 altitude meters, just a few minutes for a sip of water and a little recuperation. App. 15 minutes intervals. We made another longer drink stop at a small dairy farm, reached the pass at alt. 2470 and a coup[le of hundred meters after that is a restaurant. I felt hollow and needed food. Because the discussion about what we would have was a bit diffuse, we got way too much. But the staff was so kind that we did our best to do them right. So with very full stomachs we finished the last 3 kms to Yarumal, which presented itself beautifully when we turned a corner. We checked in at Hotel Panorama, at the main plaza right opposite of the rather big cathedral. A fine room, hot water, a balcony with a view of the square, kind staff, wi-fi. All we need. We will stay an extra day to have some rest after 9 long and hot cycling days.
Yarumal is a busy market town, again with tremendously steap streets. Yesterday till late in the evening the square was lively with people, food and drink stalls, taxis coming to and fro, people sipping drinks at the small cafés, which have the title “centro social” here (you cannot deny this, can you?) and music coming from many open windows and bars. This morning it was dark and cloudy, we went out with an extra vest.
Pics since Caucasia: click here.
The track: Download 20100204vald_yarumal.gpx
Overal hangen grote borden met foto’s
en namen van kandidaten voor de kamer en de senaat. Complete gevels
en muren zijn op dezelfde wijze beschilderd (vgl. de Santos foto).
Vergelijkbaar met onze tweede kamer en de eerste kamer vermoeden wij.
Beiden worden rechtstreeks gekozen, evenals de president. Uribe is
weer kandidaat. Op tv zijn discussies met Uribe en andere kandidaten.
In de dorpen rijden, vooral op zondag, auto’s die verkiezingsleuzen
omroepen en in zaaltjes, waar altijd de deuren van openstaan, worden
verkiezingsbijeenkomsten gehouden. Net zoals bij ons lijkt het. Er
zouden hier wel stemmen gekocht worden, dus zou er sprake zijn van
corruptie, maar we spreken te slecht Spaans om daarover echt vragen
te kunnen stellen aan mensen. De mensen van de parochie San Pablo
bevestigden overigens met voorbeelden die ze zelf gezien hebben dat
het zo is. Er wordt in elk geval veel werk van
gemaakt.
Eveline
De foto’s vanaf Caucasia: klik hier.
Eindelijk horen we van iemand die onze tracks in Google Earth bekijkt.
Hoe gaat dat? Download the track en sla hem op. Open Google Earth, kies Bestand en dan openen. Selecteer de track en hij wordt zichtbaar. Met een Mac, dus misschien ook met een pc, kun je ook de track slepen vanuit Finder (verkenner) en loslaten in het scherm van Google Earth. Met één muisklik open t zich dan de track op de satelietkaart. Als je met de rechtermuisknop op de track klikt vind je allerlei opties, waaronder het hoogteprofiel. Met de verschillende opties kun je verder nog in- en uitzoomen, de aardbol kantelen en over de route vliegen etc. Ziet er soms spectaculair uit. Sommige mensen vinden dat leuk 🙂