De vrouwen in Colombia laten zich graag
zien. Als ze grote borsten hebben dragen ze héél lage decolleté’s,
dikke billen zitten in héél strakke broeken of korte rokjes en
dikke buiken worden getoond door te korte hemdjes. Het is hier wel
warm, maar soms nodigt dat kennelijk uit tot wel heel veel bloot.
Eveline
81 kms. 224 altimeters. A hot and long day. Our map appeared to give incorrect information again. We had to go 25 kms more than we thought we would. We took the quiet road on the west side of the large and flat (!, in Colombia!) valley of the river Cauca. On the eastern side is the bigger and much busier main road towards Cali and furhter south. It was so quiet that we were bored, especially now it was much longer than we anticipated. Buga is a pilgrim-town, with a large basilica. We’re staying next to it, in Casa del Peregrino (Pilgrim’s house). We’re on a square, surrounded by shops selling religious parafrenalia. The basilica is large and when we visited us a demagogue (a priest) was scaring the hell out of the poor folk attending the service. It keeps amazing us how religious people are over here. Yesterday, Ash Wednesday, we noticed scores of people with a cross on the forehead. Even the sports presenter on tv, who told us that Margot Boer did not win a medal in Vancouver, had one. Quite a silly sight in my opinion.
The latest pictures: click here.
The track: Download 20100218roldanillo_buga.gpx
97 kms. 700 vertical meters. First 250 meters down and 300 meters up again, took one hour. Then mainly downhill, an easy day. Armenia is a big city, we saw some nice and modern new housing developments before we reached the city. Past it we found ourselves in probably a prosperous region, nice houses, beautiful gardens and general scenery. We reached Roldanillo at app. 15.00 hrs. and checked in at Hotel La Posada (simple, cheap, helpful, good), opposite of the modern museum building (29 years ago built by a Mexican architect).
I knew that the headmaster, Enrique’s friend was in a school meeting, so I decided to check wether a meeting now or later would be proper. It appeared to be a disappointmemnt. The headmaster came out of the meeting and showed the premises in a short way. I had hoped for an invitation to come in one (or some) of his classes tomorrow and have a discussion with the students. But none of that, there was either no interest or he never got the idea. 15 minutes later it was over. Aftyer that Eveline and I had a interesting visit to the museum, Museo Rayo . The artist seems to be a combination of Esscher and Mondriaan, quite intriguing pictures. Later we spotted himself visiting the museum, on a old man walking with a stick and guided by a young woman, an museum official.
The track: Download 20100217salento_roldanillo.gpx
Koffie is een belangrijk handelsmerk voor de Colombiaanse economie. Maandag hebben we een koffieplantage bezocht. Heel interessant. Koffieplanten gedijen goed op vulkanische grond tussen de 1400 en 1700 m. In Colombia is het vooral Arabica-koffie. De koffiebonen zijn rood of geel als ze rijp zijn, afhankelijk van de soort. Ze worden met de hand geplukt en de schil wordt machinaal verwijderd, waarna er twee halve boontjes, zoals wij ze kennen, overblijven. Voor de Arabica worden de boontjes in het water gelegd om de suiker te verwijderen. Van het water kan koffiewijn worden gemaakt. De boontjes worden gedroogd, waarna 2 volgende vliesjes worden verwijderd. Daarna worden ze gebrand en geselecteerd op kwaliteit. Colombia kent heerlijke koffie, maar soms wordt deze te dun gezet, waardoor de lekkere smaak verloren gaat. In de ‘Zona Cafetera’, de koffiestreek, hebben ze allerlei heerlijke variaties met koffie ontwikkeld. Koekjes, bonbons, koffiecrema’s en de lekkerste cappuccino van mijn leven dronk ik in deze streek.
Eveline
We hebben een paar mooie dagen in Salento. Dit is een dorpje, dat op ruim 2000 meter hoogte ligt. We verblijven in een authentieke hostal, een opgeknapt koloniaal huis, met een groot terras en een leuk binnenplein. Het homo-paar, een Colombiaan en een Spanjaard, hebben het huis samen opgeknapt en gaan er zorgvuldig mee om. We voelen ons hier fijn en willen hier wat relaxen na de vele klimmen.
Vandaag brachten we een bezoek aan de Cocora-vallei. Een prachtige vallei, waar we met de jeep heengingen, en waar de hoogste palmen van de wereld groeien, de Palma de Cera, de was-palm. Ze waren werkelijk indrukwekkend en het is de nationale boom.
We maakten de tocht met een Colombiaanse jonge vrouw, getrouwd met een Engelsman en met een Iers meisje. We hadden het plezierig met elkaar en leerden weer meer over de Colombiaanse politiek en de moeilijkheid om veranderingen aan te brengen. De verkiezingen voor de kamer en de senaat zijn in maart. De presidentsverkiezingen zijn later in het jaar. Na een wandeling omhoog door het tropisch nevelwoud, echte jungle, kwamen we bij een uitspanning terecht waar we warme chocolademelk met kaas dronken (een Colombiaanse lekkernij) en veel kolibries langs zagen schieten. Daarna nog verder omhoog, naar de 2700 m, vanwege het mooie uitzicht. We hadden nog een beter zicht op de hoge palmbomen.
Morgen verlaten we Salento en gaan we op pad naar Roldanillo, waar een vriend van onze gastheer hoofd van een middelbare school is. Hij wil ons graag ontmoeten. Dat betekent dat we ons oorspronkelijke voornemen om naar Bogota terug te fietsen loslaten. We zouden een pas van 3700 m over moeten. Dat wordt heel zwaar en meer richting het zuiden zijn nog een paar aardige bestemmingen, van waaruit we met de bus terug hopen te kunnen naar Bogota.
Eveline
De foto’s: klik hier.
50 kms. 1067 altimeters. Again a pretty tough ride under, now under overcast skies. First a short steep 50 mtr climb, then down to the big city of Pereira, alt. 1360. Than climbing again until 2133 alt. Then you leave the main road towards Salento. First down into a beautiful valley, alt. 1770. Then up to the pretty litlle and quiet town of Salento at 2010. The Plantation House was full. Tim, the owner advised us to try Hostal El Ciudad de Segorbe. So we were staying there and we are happier here than we would have been at Tim’s. His is a real backpackers’ place, with many youngsters etc. We are the guests of Enrique and Luis, a Colombian-Spanish couple who started this hostal not so very long ago. It’s in a historic house and the guys have done a great job in restoring it. It has simpel but beautiful rooms on a veranda, there is a little courtyard, the hot shower is very hot and very powerful and the atmosphere is quiet, gentle and very hospitable. The two men make you feel friends. We have spent a couple of very nice days with them.
The first day we took it easy. We just bought some souvenirs in this town, that is beginning to be a real touristic hot spot. In the afternoon we visited Tim’s coffee plantation, under his guidance. We learned a lot about coffee. The second day we made a long hike in Cocora valley. It takes 25 minutes in a jeep to get there. It’s a high valley where the wax-palm tree is growing. It’s Colombia’s national tree, very slim and it can get as high as 60 meters. We hiked to a higher place, Acaime at 2700 alt. This is a house in the cloud forest, real jungle, and the most amazing thing is that it is teeming with humming birds. They even come to feed at the house, scores of them. We were served a local specality there, hot choclate with cubes of cheese in it. All in all it took us a whole day to make this hike, we did it together with 3 guests of The Plantation House, which was very nice.
Enrique advised us to go to Roldanillo instead of headung more south from Salento. There is a beautiful museum. Museo Rayo, and a friend of his runs a gimnasio there. Might be an interesting school visit for an ex-teacher as I am.
After 3 nights, a strong breakfast and big hugs we left Enrique and Luis for Roldanillo.
The track: Download 20100214srosacabal_salento.gpx
We hadden het leuk in Medellin en onze fietsen zijn daar deskundig opgeknapt. Tijd om de grote stad weer te verlaten. Dat duurde minstens 10 km. Daarna werd het heuvelachtig en steeds bergachtiger en na een flinke klim bereikten we een pas van 2500 m. Daar ontmoetten we een Australische stoere motorrijder, die we in ons hostel in Medellin al hadden leren kennen. Hij reist de wereld rond op zijn Kawasaki om het belang van vroegtijdige onderkenning van prostaatkanker onder de aandacht te brengen. www.riderightround.org
Een weer adembenemende afdaling naar St. Barbara, dat op 1950 m ligt en een echt bergdorpje is, waar de paarden door de straten lopen. In St. Barbara vonden we een eenvoudig hotel in een traditioneel koloniaal huis. De volgende dag zetten we onze afdaling weer voort. Deze was weer grandioos. Tot Pintada, toen we langs de rivier de Cauca fietsten en het weer tropisch heet werd. We vonden een mooi hotel langs de rivier met een fijn terras en heerlijke forel.
Vandaag, zaterdag, zijn we na een lange fietsdag aangeland in Santa Rosa de Cabal. Het was pittig, omdat we steeds aan het klimmen waren en uiteindelijk ruim 1300 m stegen, terwijl we niet echt op weg naar een pas waren. Het was wel weer heel mooi. Aanvankelijk langs de rivier, met veel schaduw biedende bomen. Daarna, toen we op 1400 m waren, koffieplanten, bananen, palmen. We zijn nu in het koffiegebied van Colombia. Koffie is een heel belangrijk handelsartikel voor de Colombiaanse economie, maar daarover later meer.
Santa Rosa de Cabal is druk en levendig, maar niet mooi. Het ligt op 1700 m en het is hier fris. Het regende zelfs een tijdje. De klimaatverschillen zijn op die 70 km wel erg groot. Gisteren was het bijna te warm om ’s avonds te genieten van ons terras. Vandaag moest het jack aan.
We hebben ons tegoed gedaan aan de plaatselijke lekkernij: chorizo. Veel lekkerder dan de chorizo die je in Nederland koopt, maar toch geen culinair hoogstandje. In het café dat we daarna bezochten leek iedereen te zijn. Er werd gebiljart, gegokt, gedronken en harde muziek gedraaid. De Colombinaanse volksmuziek, die je overal hoort waar huizen staan, is wat smartlapperig van aard en klinkt melancholiek.
Eveline
Foto’s vanaf Medellin: klik hier.
74 kms. 1321 vertical meters. A long, heavy and beautiful day. Had a good breakfast at 07.00 hrs and set off. In the beginning nice temps, later hot again. All day slowly uphill. At app. 50 kms we passed the sign: “Autopista del café, Bienvenidos”. We are definitely in the Zona Cafeteria (or Cafetero), the coffee area of Colombia. Indeed, at an altitude of app. 1400 we saw many slopes with coffee bushes. The roads in this arera are new and are not on our maps yet. According to a local they have been built by Americans. At app.16.00 hrs we checked in in one of the many hotels in Santa Rosa de Cabal, hotel Santa Rosa. A bit up-market, very convenient, 2 blocks away from the central square. The town is a bit messy, but very lively and full of joyous people. We just visited a “grand café”, where they played traditional music, and where there were billiard tables for 2100 COP per hour, a gambling table with some 15 people playing and a crowd of people drinking very much beers and stronger stuff. A very merry place. Opposite of our hotel there’s another place like that. The Santa Rosans (?) surely know how to enjoy. Well, it’s Saturday evening and there is a 48 hour working week in this country. Understandable behaviour I would say.
Pics of yesterday and today: from here.
The track: Download 20100213esttipica_strosadecabal.gpx
77.5 kms. 500 vertical meters. We started just after 07.00 with a stunning and break-burning descent. The low morning sun added to the amazing beauty of the scenery. 24 kms further we were 1000 meters lower and we entered the valley of the river Cauca again. Still a big river, which we followed for another 50 kms, till where we are now. The road was flat, just a bit undulating and we stayed at an altitude of app. 700 mtrs. We had not counted on the high temperatures, we scored 41 ˚C maximum. Made us long for the altitudes of the days before.
We were a bit confused, as both our Reise KnowHow map (which is usually correct) and my gps depicted a map that did not correspond with reality. But asking a couple of times helped us out. Anyway, there are not many possiblities, there are not so many roads and going wrong is very difficult. It’s only annoying when you don’t know precisely enough where you are. We decided to stop at a hotel with a restaurant along the road, just after the bridge and junction where the road coming from Medellin forks, one way to Manizales (ours) and the other to Cali via Cartago. The hotel is called La Esctacion Tipica, and outside the two buildings of the restaurant and the apart hotel, as they call it, there is nothing. An islolated place along the road, but the rooms are astonishingly beautiful, spacious, clean and comfortable and we have a window and balcony with a direct view on the river below. Our plan is to reach Salento in 2 days from now, a historic little town which seems to be nice place to stay for a day or 2.
The track: Download 20100212stbarbara_estaciontipica.gpx
49 kms. 1100 altimeters. Beautiful, once out of the city.
Our bikes ran like new. They had been totally serviced by the mechanics of the Colbic bikeshop, in Carrera 52, maybe 200 mtrs away from Plaza Botero. The bikes were washed and cleaned, all parts were oiled, greased, adjusted and changed if necessary. The inside front sprocket of my bike appeared to be broken (!) and 6 conusses in the axes were also replaced, because of too much wear. These people have done a very good job and the bikes look and feel perfect again.
It took quite some time to get out of the city, because it was still far and the traffic was very busy. It was not difficult, as we were already in the south of the city and quite close to the regional north-south highway. Once out of the urban area we started a long climb to 2470 alt. There we met again with Simon Buckley. He’s an Australian who rides round the world on a Kawasaki and tries to raise funds for the struggle against prostate cancer (www.riderightround.org ). He told me to get myself sorted out, meaning to have myself checked. Sweet guy. Then a wonderfully beautiful descent followed. We spotted our first coffee plantation, we are nearing El Zona Cafetaria, Colombia’s coffee zone. We decided to stop at Santa Barbara, a cool and small mountain town with very steep streets and a lively centre. We stayed in Hotel Centario, an old colonial house one squadra (block) away from the central square. It was cute, nice, but very basic. 15000 COP per person.
Fotos: from here.
The track: Download 20100211med_santabarbara.gpx