We hadden het leuk in Medellin en onze fietsen zijn daar deskundig opgeknapt. Tijd om de grote stad weer te verlaten. Dat duurde minstens 10 km. Daarna werd het heuvelachtig en steeds bergachtiger en na een flinke klim bereikten we een pas van 2500 m. Daar ontmoetten we een Australische stoere motorrijder, die we in ons hostel in Medellin al hadden leren kennen. Hij reist de wereld rond op zijn Kawasaki om het belang van vroegtijdige onderkenning van prostaatkanker onder de aandacht te brengen. www.riderightround.org

Een weer adembenemende afdaling naar St. Barbara, dat op 1950 m ligt en een echt bergdorpje is, waar de paarden door de straten lopen. In St. Barbara vonden we een eenvoudig hotel in een traditioneel koloniaal huis. De volgende dag zetten we onze afdaling weer voort. Deze was weer grandioos. Tot Pintada, toen we langs de rivier de Cauca fietsten en het weer tropisch heet werd. We vonden een mooi hotel langs de rivier met een fijn terras en heerlijke forel.

Vandaag, zaterdag, zijn we na een lange fietsdag aangeland in Santa Rosa de Cabal. Het was pittig, omdat we steeds aan het klimmen waren en uiteindelijk ruim 1300 m stegen, terwijl we niet echt op weg naar een pas waren. Het was wel weer heel mooi. Aanvankelijk langs de rivier, met veel schaduw biedende bomen. Daarna, toen we op 1400 m waren, koffieplanten, bananen, palmen. We zijn nu in het koffiegebied van Colombia. Koffie is een heel belangrijk handelsartikel voor de Colombiaanse economie, maar daarover later meer.

Santa Rosa de Cabal is druk en levendig, maar niet mooi. Het ligt op 1700 m en het is hier fris. Het regende zelfs een tijdje. De klimaatverschillen zijn op die 70 km wel erg groot. Gisteren was het bijna te warm om ’s avonds te genieten van ons terras. Vandaag moest het jack aan.
We hebben ons tegoed gedaan aan de plaatselijke lekkernij: chorizo. Veel lekkerder dan de chorizo die je in Nederland koopt, maar toch geen culinair hoogstandje. In het café dat we daarna bezochten leek iedereen te zijn. Er werd gebiljart, gegokt, gedronken en harde muziek gedraaid. De Colombinaanse volksmuziek, die je overal hoort waar huizen staan, is wat smartlapperig van aard en klinkt melancholiek.
Eveline

Foto’s vanaf Medellin: klik hier.