Over 3 weken zijn we weer thuis. Ik besef nu eigenlijk pas dat de factor tijd al die maanden geen rol speelde. Als we het ergens leuk vonden, bleven we en als het niet leuk was fietsten we door, zonder af te wegen of dit wel in ons tijdschema paste. Dat geeft een heerlijk gevoel van vrijheid. Een 1/2 jaar reizen lijkt eindeloos, maar is dat niet natuurlijk. We wilden ons ticket omboeken van Saigon naar Hanoi en dan blijkt ineens die vertrekdatum dichtbij te komen. Het geeft een dubbel gevoel. We verlangen er allebei naar vrienden en familie weer te zien. Ons huis is een paleisje en zal heerlijk comfortabel zijn na ons hotelleven, dat soms luxueus, maar meestal basaal en soms ronduit primitief is. Er wachten thuis ook weer allerlei leuke activiteiten. Maar we zullen het erg missen:’s morgens opstaan en buiten ontbijten, in een hemdje op de fiets, ook al is het wat heiig, want dat voelt lekker fris, fietsen langs de rijstvelden, met de bergen op de achtergrond, of langs het strand, langs mooie rivieren, en alsmaar vriendelijke mensen en hello-roepende kinderen. Steeds weer een andere verrassende bestemming. Nog maar drie weken dus.

Eveline