Na Hue, waar we een paar leuke dagen hadden, hebben we een gebied doorgefietst, waar heel veel gestreden is tussen het Noord-Vietnamese leger en de Vietcong enerzijds en het Zuid-Vietnamese leger en de USA anderzijds. De herinnering daaraan wordt levend gehouden door musea, oorlogsmonumenten, heel veel begraafplaatsen, tunnels die mensen hadden gegraven om beschermd tegen de bommen te kunnen leven en die we bezocht hebben, indringende fotoboeken en romans die we lezen en over deze oorlog gaan. Er zijn heel veel doden gevallen, aan beide kanten en de schade door ontbladeringsmiddelen en de verminkingen door achtergebleven explosieven zijn nog zichtbaar. Opvallend is, dat de mensen hier heel goed beseffen dat een oorlog eigenlijk alleen verliezers oplevert en dat oorlog waanzinnig is. Er is geen wrok of haat tegen de Amerikanen. Veteranen bezoeken schoorvoetend het land, maar worden vriendelijk tegemoet getreden. Ook negatieve gevoelens van Zuid-Vietnamezen ten opzichte van de noorderlingen of omgekeerd horen we niet, ook al vragen we ernaar. Misschien zijn die gevoelens er wel, maar ze zijn niet zichtbaar. Dat is Zuid-Oost-Azie.

Eveline