We hadden een leuke oudejaarsavond met Nicolas, een Colombiaans graphic designer met zijn Amerikaanse vriendin en een Engelse filmmaker. Na de zware Zuid-Amerikaanse maaltijd van maïs ‘couscous’, met kip en ei, zijn we naar hét nieuwjaarsfeest van de stad gegaan. Bij de hoogste toren van de stad, van een bank natuurlijk, stonden allerlei podia opgesteld en stalletjes met hapjes en drankjes en duizenden mensen die de laatste 25 seconden van 2009 mee aftelden. Daarna een groot vuurwerk vanaf de toren. Het was leuk, maar het samengevoel was er voor ons toch niet. We zijn daarvoor teveel buitenstaander vrees ik.
Vandaag dan onze begeleide biketour door de stad. Mike, onze begeleider en voormalig Amerikaans journalist, wist heel veel te vertellen over Bogotà en de bloedige geschiedenis van Colombia. We bezochten oude wijken, de corrida, of arena waar stierengevechten worden gehouden, leuke parken en een Colombiaans kerkhof. We fietsten zo’n 13 km en zouden veel meer gedaan hebben als we niet in gezelschap waren geweest van een jong, wat luxe Braziliaans stelletje, waarvan het meisje wat verwend overkwam. Na een tijdje stapte ze af en ging wandelen, want ze was moe, terwijl we echt stapvoets fietsen. Maar ze waren verder heel aardig en fietsen kunnen we nog heel veel, dus geen ergernis dit keer.
De straten waren heel rustig. Nauwelijks verkeer en veel wandelende gezinnen, mooi uitgedost in zondagse kleren. In de parken zaten mensen wat te eten en te drinken. Schot in de roos om 1-1 deze trip te maken, want alle musea en bezienswaardigheden waren verder gesloten.
Toen we vanochtend in de zonnige, heldere, frisse lucht op onze fietsen stapten, met de bergen aan de horizon, voelde ik me weer helemaal in mijn element, dus ik verheug me op de dag van morgen.
Eveline