Tot nu toe was het weer, evenals de tijd, geen factor. We zijn nu noordelijker en plotseling regent het en is het zelfs koud. Dan blijkt, dat de lol van reizen op de fiets toch wel in belangrijke mate afhankelijk is van het weer. Fietsbroek en hemdje, zonnebrandcreme en klaar. ’s Avonds even uitspoelen en ’s morgens kan het schoon weer aan. Kou is niet zo erg, maar regen is dodelijk. Afgelopen zondag hebben we, na 50 km in de regen gefietst te hebben, besloten verder te gaan met de bus. Stoppen en in een hotel gaan zitten is geen optie, want er is dan echt niets te beleven. Het was een dodenrit. Op de fiets ergeren we ons aan het vele claxonneren van bussen en vrachtwagens, maar in de bus merk je ook nog dat ze onverantwoord hard rijden en passeren terwijl er tegenliggers aankomen, die dan maar de kant in moeten, of er komt een botsing. Dat maakten we ook mee. Onze bus reed, terwijl hij passeerde, zo bovenop een kleinere bus. Dat betekende wachten op een andere bus, met gelukkig een andere chauffeur dachten we. Die bus kwam vrij snel, maar de chauffeur reed zonodig nog gevaarlijker en we waren soms echt bang. Geen lekker relaxed bustochtje dus. Wel fijn aankomen in Ninh Bin in een mooie grote hotelkamer met balkon en uitzicht op een (mistig) meertje. Een eigenaar met wie we goed kunnen praten over de rest van onze reis. Morgen fietsen we verder (het weer is aan het opklaren en ik heb inmiddels een warme langebroek aangeschaft). We gaan nog weer een stukje het land in, een nationaal park, een gebied met veel minderheden, en nog weer bergen, en daarna richting Hanoi.