De meeste toeristen reizen per bus en doen dan de highlights aan uit de toetistengidsen (Lonely Planet, Rough Guide e.a.). Wij leggen kortere afstanden af en willen graag van het gebaande pad afwijken. Dat betekent dat we ook in gebieden komen waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat.
Zo verbleven we in het Kyoto Resort, een mooi opgezet bungalowcomplex in de duinen. Kennelijk had men bedacht, dat gasten ‘onderhouden’ moeten worden, want we zaten nog niet in het restaurant of er kwam een (slecht) Engels sprekend meisje bij ons aan tafel zitten om ons te helpen met het menu. Ze schonk onze glazen vol, legde onze eetstokjes recht en brabbelde maar door in Engels dat nauwelijks te verstaan was. Ze bood aan met ons te gaan zwemmen, ons in ons bungalowtje te bezoeken en dat absoluut niet met bijbedoelingen. We moesten haar letterlijk schofferen om duidelijk te maken dat we op onszelf wilden zijn. Het eten was er ook nog eens veel te duur en niet lekker…
Men staat ook meteen klaar met een gids. Wij zijn gewend om overal zelf op af te gaan en als we vragen ons de weg te wijzen hebben we al een paar keer het aanbod gekregen, dat een gids met zijn brommertje met ons meerijdt. Dat betekent dat ze net niet goed aanvoelen wat onze behoeften zijn.
In niet-toeristische gebieden heeft men in de restaurants ook geen Engelse menu’s. Dan moeten we in onze gids aanwijzen wat we willen eten, of we worden naar de keuken gehaald om daar aan te wijzen wat we willen. Dat betekent, dat we soms een heerlijke verrassing op tafel krijgen, maar soms ook veel te veel en/of veel duurder dan we dachten.
Een van onze ‘uitstapjes’ was een tocht naar de Phong Nha Cave, gelegen in een heel mooi karstlandschap. We maakten daar een boottocht door sprookjesachtig verlichte grillige karstformaties. Natuurlijk beeldhouwwerk. Na de tocht maakten we nog een wandelingetje door het stadje toen we plotseling werden aangesproken door twee heren in een 4-wheel-drive. Ze hadden onze fietsen in het hotel zien staan en waren daar helemaal weg van. Ze bleken een project te doen om minderheden in de omgeving te ondersteunen hun bestaan (jagen en landbouw met slash and burn) om te zetten naar toerisme. Ze waren bezig een pilot op te zetten, waarbij een gezin de kans krijgt om hun traditionele woning geschikt te maken als ‘home-stay’ voor groepen, waarbij ze een aanbod doen van fietstochten, kajakken en wandelen in de prachtig rustige omgeving van het karstgebergte. Of we mee wilden komen om het te bekijken. We bezochten met hen het mooie slaapvertrek, de douches en toiletten, qua architectuur prima passend bij de traditionele houten huizen. Ze bezorgden ons een paar leuke uurtjes met een mooie autotocht in ruil voor informatie over en een gratis tochtje op onze fietsen en adviezen over de wijze waarop ze hun aanbod op de westerse markt zouden kunnen brengen. We hebben ze ook uitgebreid kunnen adviseren over en het hoe en wat van mountainbikes, die ze willen aanschaffen voor het project.