Vandaag Laos weer verlaten. We zijn geen miljonaires meer. Dat waren we wel, als je nagaat dat 100 Euro al ruim 1,2 miljoen Kip is. En we hebben nog wel een beetje meer gespendeerd in die kleine 20 dagen, misschien het dubbele. Na een ontbijt met bijna helemaal echte Franse baguettes en grote bekers koffie zijn we eerst langs de Mekong naar het zg. Boedha-park gereden aan de noordelijke Mekong-oever, in Laos dus. Een park waar een zeer religieus gedreven man allerlei beelden heft gemaakt die referen naar het Boedhisme en het Hindoeisme. Hij zou als kind in een grot gevallen zijn, recht op de schoot van een bepaalde godheid of goeroe. Die heeft hem ingewijd in beide leren en die heeft hij dan later met elkaar verbonden. Hij geloofde zelf ook nog dat hij half mens, half slang was. Hij is 10 jaar gelden overleden en ligt onder glas opgebaatd in een van zijn werken. Ik ben vaak nogal oneerbiedig t.o.v. dergelijke lieden en dat is nu niet anders, een groot gegroeide equivalent van iemand als Lou die ooit paling verkocht, dunkt me. Maar hij heeft in deze regio kennelijk nogal wat volgelingen en er staan nu tientallen reausachtige betonnen beelden en een pompoenachtig gebouw van een doorsne van ca. 15 meter. Het deed ons denken aan Gaudi. Mooie tuin, dat wel. De weg erheen was in slechte staat, slechter eigenlijk dan we ooit meegemaakt hebben in Laos. We zaten onder het stof, het zat tussen de tanden. Na 1975 moest hij vanwege het communisme uitwijken en hij heeft het werk voortgezet aan de overkant, in Thailand. We zitten er nu niet ver vandaan. We gaan niet weer kijken.
We zijn de Mekong overgestoken over de Friendship bridge, een van de twee bruggen over de Mekong. De eerste ligt in China, verder stroomopwaatrs. Deze is ruim anderhalve kilometer lang en heeft 20 millioen dollar gekost. Daar kunnen ze in Rotterdam geen brug van bouwen, meen ik. Intussen hebben we lekker gedoucht en zijn we weer stofvrij. De temperatuur bereikt hier ’s middags de 37 graden, heb ik me laten vertellen. Het is echt heet. De ochtenden zijn ontzettend lekker overigens en ’s avonds zit je buiten zo lang je zin hebt. Nog even voor Marloes, het tijdsverschil is 6 uur, dus ik zit hier te typen om 16.28, bij jullie is het nu 10.28. Ik ben natuurlijk jaloers op de mensen die al echt geschaatst hebben. Moet ik nu terug komen, of is het weer aan het dooien geslagen. Ik meen van het laatste, toch?
Cheers, Frans