Zo mooi was het echt. We beginnen het al te missen, nu we in de Mekongvlakte zijn.

De scholen zijn weer begonnen!

En de kinderen zijn er blij mee.

De veerpont. Tenminste in dit geval. Dit trekkertje, en vooral het eenpit-motortje wat erop staat, gebruiken ze werkelijk overal voor. Om de rijstvelden te ploegen en zo’n karretje te trekken. Maar ook om rijstmolens aan te drijven, en aggregaten e.d.

Thalat. Mensen zijn zich aan het baden in de Nam Lik rivier. Idyllisch, maar een douche thuis is toch handiger. In de bergdorpjes zie je vaak op een centraleplaats een plastic pijp waaruit kennelijk bronwater komt, of een kraan (vaak gedoneerd door Rode Kruis, Canadese regering etc.) waar de mensen zich geheel wassen. Ze bedekken de private delen overigens heel decent, d.w.z. mannen staan in hun onderbroek, vrouwen hebben een doek om vanaf onder de oksels. Dat doen ze in de rivier ook.

Bootochtje op het Nam Mgum stuwmeer. De kleinzoon van de bootsman was wel heel erg verlegen.

Patuxai, de Arc de Triomphe van Vientiane. Gebouwd in 1962. Door alle oorlogsperikelen nooit helemaal afgewerkt. Maar wel allure.

Zonsondergang boven de Mekong. Aan de overkant Thailand.

Beeldengroep voor het museum gewijd aan Kaysone, de grote leider van het verzet tegen de Fransen en later de Amerikanen. Hij stierf in 1992 en was na 1975 de president van de Volksrepubliek Lao. De stijl van het kunstwerk zegt voldoende.

Pha That Luang, het nationale symbool van Laos.

Verrassing! Hier doen ze het ook, de opleiding Luchtvaartdienstverlener. We gaan een uitwisseling organiseren!