In dat gebied zitten we nu: het grensgebied tussen Birma, Thaliland en Laos. Oorspronkelijk een smokkelgebied, vooral van opium. Daar hebben we al het nodige over meegekregen. Allereerst hebben we Mae Salong bezocht. Een stadje, dat bevolkt wordt door Chinezen die daar in de 70’er jaren zijn aangeland, nadat ze vanuit china gevlucht waren voor het Mao-regime naar Birma en van daaruit weer naar Thailand. Het is heel moeilijk helder te krijgen of dit nu Chinezen waren die in China vochten voor de ‘goede’ kant, want Mao had ook heel goede plannen met het volk, zij het dat dat, zoals natuurlijk in zoveel ideologisch bestuurde landen, uiteindelijk weer heeft geleid tot een dictatuur. Het Chinese dorp waar we verbleven had, met subsidie van de overheid, een omslag gemaakt van de verbouw van papavers ten behoeve van de opium naar de verbouw van thee. We hebben daar dan ook een mooie theeplantage bezocht.
In de buurt zitten ook de ‘ longnecks’ en de ‘longears’. Ik voelde me gegeneerd om daar als toerist foto’s te gaan nemen van deze vrouwen. Ze zitten daar nu in hun marktkraampjes te kijk voor ons. Ze leven ook nog in hutjes in de bergen, maar ik vrees dat hun levenswijze weinig overlevenskansen heeft. Ik moest denken aan de strijd van de Masai in Afrika en van de Hopi in Amerika. Misschien is een integratieprogramma hier beter op zijn plaats dan het op deze manier ‘ belonen’ van deze zelfverminking.

Gisteren hebben we ‘ The Hall of Opium’ bezocht. Een erg mooi en interessant museum over de geschiedenis van de opium en de rol die opium in de Chinese en Thaise samenleving heeft gespeeld. Het geeft een ‘ander beeld van China dan ik had. Toch, als het om opium gaat, vooral gehiemzinnig en gepaard gaand met illegaliteit, criminaliteit enz. Een andere kant van de geschiedenis is, dat wij westerlingen, in dit geval vooral de Engelsen, de afhankelijkheid van opium bij de Chinezen door hun handelsbeleid hebben bevorderd tegen de nadrukkelijke wens van de Chinese heersers in. Dit soort zaken blijkt nog erg te spelen in deze gouden driehoek, waar veel van de bergvolkeren, waaronder de eerder genoemde longnecks, leefden van de teelt van papavers, maar ook van de gevolgen door de verslaving.

Het gebied waar we nu verblijven, aan de Mae Khongrivier, is prachtig. We hadden vandaag de mooiste tocht van ons verblijf. Weliswaar veel stijgen en dalen, maar het stijgen werd ook steeds beloond met mooi uitzicht op de rivier. Morgen de bootreis naar Laos.

De rest vertelt Frans.
Groet aan alle lezers.
Eveline