Toch nog beroofd.

Nadat we nog een paar mooie fietsdagen hadden naar het ‘gevaarlijke’ Cali en daar onze tijd lekker ontspannen doorbrachten, gingen we gisteren opgewekt naar de grote busterminal. We waren onder de indruk van de efficiency van de terminal. Vergelijk het maar met Schiphol. Allerlei mogelijkheden om nog even wat boodschappen te doen, koffie te drinken en een hapje te eten. Om tot onze bus te worden toegelaten moesten we wachten tot het tijd was voor de check-in. Onze tickets werden gecontroleerd. Vervolgens werd Frans geholpen met het inladen van onze fietsen en de fietstassen. Ik ontfermde me over onze stuurtasjes met onze handbagage. Ik werd verzocht maar vast in de bus plaats te nemen. Een vriendelijke man begeleidde me naar onze plaatsen en toen Frans naast me wilde komen zitten waren onze stuurtasjes, die mijn begeleider onder mijn ogen in de bagageruimte boven de stoelen had gezet, verdwenen. Het veiligheidsregiment was in rep en roer, want alle mensen op de terminal worden gecheckt op tickets en eigenlijk kunnen er geen niet-reizigers op de terminal aanwezig zijn. De politie erbij, maar de vriendelijke ‘ touroperator’ was weg, met onze stuurtasjes, mijn credit-card, pinpas en NS-kaart, onze reisgidsen, literatuur voor in de bus, dagboekjes, zonnebril, fietscomputertje, toilettasje met lenzendoosje enz. Niet rampzalig, want het wordt wel gedekt door de verzekering, maar ongemakkelijk en het gevoel van veiligheid waar we zo van onder de indruk waren, was even weg. Dat komt wel weer terug. Vrienden van ons maakten dit mee in Rome, New York en Brussel, maar het is jammer dat dit nog even gauw ons mooie beeld van de Colombiaanse mensen moet verstoren. De verontwaardiging en het begrip van de mensen in de bus, de beveiliging en de politie maakten wel weer wat goed. Men wil zo graag dat we een goede indruk hebben van hun Colombia. De aankomst in ‘ons’ huis, het heerlijke Casa Platypus en de prettige omgeving hier in Bogota, maakt onze vervelende ervaring wel weer goed. Bij aankomst horen we dat we onze kamer te danken hebben aan mensen uit Chili, die vanwege een aardbeving terug zijn naar huis. Dan is zo’n stuurtas weer heel betrekkelijk en dat kan ik nu ook weer denken.
Eveline

Reacties zijn gesloten.