Na weer twee zware bergetappes moeten we even rusten. Zondag werden we, na 25 km lang klimmen, beloond met een werkelijk fantastisch uitzicht op de Canyon van de Chicamocha rivier. De bergen erom heen hebben een paars-rode kleur, dooraderd met grijsgroen. Eigenlijk heb ik dit eerder alleen nog maar gezien in China, in het noorden van Yunnan en in Noord-India, in Ladakh. Van het gebied is een nationaal park gemaakt en wij hadden gedacht daar te overnachten. Bij nadering van de toegang tot het park bleek dat echter meer een pretpark, met een grote teleferique, waarin mensen naar de oever van de rivier konden afdalen. Wij hebben onze weg toen maar vervolgd en de afdaling per fiets gedaan
Onderweg ontmoetten we de eerste buitenlandse fietstoerist, een Canadese vrouw, die op haar eentje al 6 weken rondtrekt. Ze was heel positief over haar ervaringen met de Colombianen, maar het wordt voor ons nog heter waarschuwde ze, want straks zitten we laag, dus vroeg opstaan..
We hebben geslapen in een prima hotel, bewaakt door een zwaar bewapend veiligheidsman, bij een benzinestation. Het hotel ligt aan de oever van de Chicamocha, in de canyon waar we eerder bovenop keken. We konden het niet opbrengen weer uit de canyon te klimmen. Gisteren bleek dat maar goed ook, want dat was weer een pittige tocht. Om half 11 ’s morgens hadden we er al 600 m stijging opzitten. Maar weer een heel mooie weg. Veel bomen, bloemen, restaurantjes en mooie huizen.
Bucaramanga, waar we nu zijn, is een grote, onpersoonlijke stad. Veel hoogbouw en industrie. Niet een echt stadscentrum. Ons hotel staat in een betere wijk. Het is simpel, maar schoon en er zijn veel eettentjes met terrasjes. Bij nader inzien blijken dat heel veel ‘Hamburguesas’ te zijn. Daar blijkt ook niets mis mee. De hamburgers en sandwiches zijn er in allerlei variaties en worden opgediend alsof het haute cuisine is. Goedkoop zijn ze dan ook niet. Na de stukken vlees a la plancha een welkome afwisseling. Zou de hamburger status hebben in Zuid Amerika vroegen we ons af. Het terras zag er leuk uit, de bediening spreekt een beetje Engels en de klanten zou je als yup kunnen omschrijven…
Na ons diner koffie in de tuin van ons hotel. Ik wilde nog wat lezen in het dagboek van Frida Vogels, maar we werden uitgenodigd door de enige andere gast in de tuin. Een Colombiaan die zat te luisteren naar Colombiaanse muziek en erop stond ons deelgenoot te maken. Hij was aan de rum met ijs en we moesten hem werkelijk afremmen om ons niet te blijven bijschenken. Intussen wel weer veel gehoord over het land. Urribe, de huidige president, wordt erg gewaardeerd vanwege zijn resultaten met zijn veiligheidsbeleid. Hij blijft daar echter eenzijdig de nadruk op leggen en besteedt veel te weinig aandacht aan arbeid, scholing en gezondheidszorg.
Dat zijn zaken die je niet waarneemt op straat, dus interessante avond.
Vanochtend hebben we rondgewandeld in Bucaramanga. We hebben De Cathedral de la Sagrada Familia bezocht en het huis van Simon Bolivar, de bevrijder van Groot Colombia van Spanje, bezocht. We wilden ook naar het Museum voor Moderne Kunst en naar het Casa de Cultura, maar er was het afgelopen weekend, tot en met gisteren, festival. Dus vandaag is het de dag na het festival, dus zijn de musea dicht. Zo proberen we de logica van de Colombiaan te volgen.
Dadelijk alsnog naar onze tuin om te lezen..