Na een paar leuke fietsdagen door de Mekong-Delta, waar we onze fietsvrienden uit Oirschot, Paul en Els, weer ontmoetten, werd het tijd afscheid te nemen van de Mekong. We zouden het liefst helemaal naar de monding gaan, maar er is niet maar 1 monding, maar het zijn er 7. Per boot via de zee naar Saigon zou machtig zijn, maar iedereen beweerde dat het niet mogelijk is per boot naar Saigon te gaan. Uiteindelijk lukte het Paul en Els voor ons vieren een bootje te huren.Na een stukje de rivier op richting zee te zijn gevaren, echt het einde van onze missie, voeren we naar Saigon, oftewel Ho-Chi-Minh City.  Het was een leuke bootreis en een waardig afscheid van de machtige rivier.

We bereikten Saigon de dag voordat TET begon. TET is het Indochinese nieuwjaar, gebaseerd op de maanstanden. Saigon was propvol (is het altijd al, maar nu extra). Het centrum is echt heel mooi versierd, maar er zijn gewoon veel te veel Vietnamezen en brommers. Je moet het gezien hebben voordat je je het kunt voorstellen. Bovendien waren alle musea gesloten voor de gehele periode (minimaal 3 dagen). We hebben een leuk (2de) oudjaarsdiner gehad, nu met Paul en Els , daarna het vuurwerk gezien tussen een miljoen Saigonesen en de dag erop zijn we de stad uitgevlucht. Na 3 dagen stevig trappen zijn we aangekomen in Dalat. Het is hier ’s ochtends en ‘savonds koud doordat we op 1500 m hoogte zitten, maar we vinden het fijn weer in een bergachtige omgeving te zijn. We orienteren ons op het vervolg: gaan we naar de kust, of gaan we een stuk door het, bergachtige, land naar het noorden en pas later naar de kust? Dat is wat lastig, omdat we geen beschrijving hebben van de route door het land en geen notie van de mogelijkheden te overnachten. Het besluit moet vrijdag vallen, want zaterdag willen we verder. Luxe-problemen nietwaar?