We zijn met de boot van Siem Reap naar Battambang gereisd. Dat kan ook met de fiets, zou 2 in dagen kunnen. Maar er is een bootdienst die over een rivier, dan een stuk over het grote Ton Le Sap meer en dan weer een rivier op naar Battambang gaat. De gastheer van ons guesthouse had voor de tickets gezorgd en het zou beter zijn  met de auto naar de pier te gaan, 11 km zuidelijker. We werden om 06.30 ogehaald met een pick-up truckje, dat al helemaal vol zat met backpackers. We dachten dat we er niet bij zouden kunnen, maar dat kon dus wel. De fietsen werden achter tegen de auto gebonden, wij moesten voorin. Achteraf vinden we dat we het best hadden kunnen fietsen, was een mooi ritje geweest. De boottocht zelf was heel bijzonder. De fietsen op het dak, waar ook passagiers konden zitten, liggen of staan.  De boot voer af en toe door hele nauwe doorgangen in het struikgewas. Het meer is nl. in de regentijd ca. 8000 km2 en in de droge tijd minder dan 3000 km2 groot. De scheiding tusen land, rivier en meer is dus erg onduidelijk en verschilt per seizoen, per dag eigenlijk. We passeerden drijvende dorpen, waar de mensen van de visvangst leven. Cambodja is zo visrijk, dat vis de grootste eiwitbron is voor de mensen. Het zit heel vaak in het dagelijkse menu. Na een tocht van 8 1/2 uur waren we in Battambang, een stad waar we niet erg van onder de indruk zijn. Vandaag zijn we op bezoek geweest bij een vestiging van de Association Francaise de solidarit’e Cambodge. We hadden het adres van onze Franse fietsvrienden die we al een aantal dagen steeds ontmoeten, omdat ze dezelfde route afleggen. De association heeft hier 2 logiezen voor kinderen van arme families uit de omgeving. Er verblijven ca. 60 kinderen, tot ca. 18 jaar. Ze gaan naar school en worden op allerlei manieren ondersteund. Ook heeft men progamma’s met koeien en rijst, alles op basis van lenen en terugbetalen als het wat opgeleverd heeft. Vgl. microkredieten. Het spreekt ons erg aan en we hebben in ieder geval een stukje van de strijkstok gezien, die was erg kort. Een zeer betrokken manager. We zijn er enkele uren geweest en denken dat we hier wel in zouden willen stappen. Onze Franse fietsgenoten zijn al "parents" van een gezin en gaan een paar dagen helpen.

Wij vertrekken morgenochtend vroeg om in 3 dagen naar Pnom Penh te rijden. E’en van de dingen die we daar moeten doen is een visum voor Vietnam regelen. Dat ging hier niet, duurt nl. een paar dagen. Maar er is veel te zien en men zegt dat het een leuke stad is, dus dat moet daar wel lukken.