Na drie dagen van rond de 100 km per dag vandaag voor het eerst een kortere etappe (bijna 60). De route is wat saai en ik heb de neiging dan maar door te stomen, zodat het snel weer leuker wordt.We rijden heel veel over de hoofdweg en dat is wat geisoleerd van het gewone leven. Dit kan vaak niets anders, omdat de hoofdweg de enige doorgaande route is. Als we de kans hebben gaan we over binnenwegen en dat is meteen veel leuker, doordat we door dorpjes komen, waar de mensen onverminderd enthousiast groeten en het landschap ook meer afwisseling biedt. De ontmoetingen met de Mekong zo nu en dan zijn ook steeds verrassend. Zonsopgang, zonsondergang en het licht overdag geven steeds een ander beeld. De oevers zijn ook steeds anders. Soms hebben mensen ‘ landjes’ gemaakt, waar ze tuinbouw bedrijven, soms zien we uitgestrekte (nu droge) rijstvelden, soms hebben ze in dorpen mooie boulevards aangelegd en altijd hebben we het bergsilhouet van Laos in het vizier. Maar we fietsen niet steeds vlak langs de Mekong, dus dan moeten we het hebben van de schaarse interessante steden in dit gebied. En van de meestal mooie bungalowtjes waar we overnachten, die over het algemeen wel aan de Mekong liggen en waar het dan na aankomst van de ‘ werkdagen’ goed toeven is.
De Boeddhistische tempel Wat Phra in That Phanom is dan weer zo’n verrassing. Het is volgens de boekjes het belangrijkste boeddhistische bouwwerk in Thailand. De gebedstoren, ook wel stupa of chedi genoemd, zou met 110 kg goud gedecoreerd zijn. En die is ook prachtig. Het hele complex bestaat uit diverse tempels, beelden, mooie tuinen, een klooster en gebedsgangen. De tempelgebouwen mag je alleen zonder schoenen betreden en we vinden het een genot met onze blote voeten op het mooie koele rose marmer te lopen. Bij ons zou het misschien kitsch zijn, maar hier is het adembenemend. Vergelijk het met de Grote Kerk van Breda, de Notre Dame in Parijs, of misschien ook wel de Sint Pieter in Rome. Daarin zit zoveel historie, architectuur en kunst, dat je onder de indruk bent, ook al ben je niet katholiek. Katholieke kerken hebben we hier ook al enkele gezien en een gedenkplaats van (de enige) zeven zaligverklaarde martelaren die in 1940 werden geexecuteerd, omdat ze weigerden hun geloof op te geven.
Kortom, ondanks het wat saaie landschap toch nog voldoende te beleven.
Eveline