In Phonsavan hebben we maandag 17 november de bus naar Phou Khoun genomen. Een rit van drie en een half uur, waarbij pas goed duidelijk werd wat we de voorgaande dagen gepresteerd hadden door deze afstand per fiets af te leggen. Het bevestigt ook, dat de bus voor ons geen alternatief is. Je ziet veel minder, wordt er slaperig van en voelt je niet helemaal lekker door het vele geslinger over de bochtige bergwegen. Vanaf Phou Khoun fietsten we daarna richting Kasi en hebben overnacht in een klein bungalowtje aan een warme bron, een prima alternatief voor de koude douche in de bungalow. Hier hebben we in 2006 ook geslapen en warm gebaad.

Gisteren zijn we, na een mooie route door het Karstgebergte, aangekomen in het backpackersparadijs. Er zijn hier heel veel cafe’s, restaurantjes en guesthouses. De cafe’s hebben vaak grote loungebanken, waar de backpackers 24 uur per dag films kunnen liggen kijken. Dat is toch een andere generatie. Wij zitten lekker rustig in een mooie bamboobungalow (naast het bungalowtje waar we in 2006 sliepen), met een ruime badkamer en een balkon met uitzicht op de rivier en het karstgebergte in zicht. Maar we genieten van de mogelijkheid van een lunch in de stad met baguette met ham en kaas en de ruime kaart voor het diner. Dus we relaxen weer even.