In het hotel in Kunming werden we aangesproken door Mark de Roos, die met zijn zus Renske precies de tocht van Asian way of life hadden gereden. Ze herkenden het boeje op onze tafel. Leuk gesprek en ervaringen uitgewisseld. Zij hadden best wel regen gehad, wij kampen met temperaturen van boven in de 30C. Andere koek.
In Binchuan werden we aangesproken door een jongen die zich Micheal noemde. Had Engels gestudeerd en toonde ons nu zijn nieuwe hippe kledingwinkel. Daarna bracht hij ons naar een restaurant dat hij aanbeval. Hij bestelde voor ons 3 gerechten en een paar bieren erbij. Dat was dan 35 Yuan (3,50 Euro) en maar meteen afrekenen, want " ik ben bang dat hij meer vraagt als ik er niet meer bij ben". Zo ver wat vertrouwen betreft. We hebben echter tot nu geen last gehad van het idee dat we uitgebuit of overvraagd worden. We vinden de mensen eigenlijk steeds zeer aardig.
In Lijiang slenteren we door een straatje en ons oor wordt getroffen door oude bigband muziek (mijn favoriete stijl) met daarbij de zoetgevooisede stem van Billie Holliday (Eveline’s all time favourite). Het kwam uit een bar waar ze volgens het uithangbord internet en koffie hadden. Wij gingen voor beiden naar binnen. Een half uurtje later zaten we te praten met Wim uit Gent, die al 2 jaar hier woont en dat nog 3 jaar van plan is. Als Belgische overheidsdienaar kan dat, met een kleine maandelijkse uitkering erbij. Verder was er ook Erik, oud Bredanaar, die na een aantal jaren in Beijing voor een automatiseringsbedrijf gewerkt te hebben nu hier is neergestreken en een beetje bezig is een bedrijfje op te starten. Dit laatste overigens met zijn vriendin, die de eigenaresse is van het caf’e met de mooie naam: " Sexy tractor". Ik verzin het echt niet zelf. We hebben een paar leuke uurtjes met de heren doorgebracht en natuurlijk zoveel mogelijk informatie uit hen proberen te trekken, vooral m.b.t. onze geplande tocht naar de Laotiaanse grens. Nu nog een beetje terra incognito voor ons.
Vanavond gaan we Aku ontmoeten. Hij is uit deze streek en werkt als toeristengids. Hij is de echtgenoot van de dochter van een vriendin van ons uit de straat. Toeval bestaat. Hij zou overigens vorige maand naar Nederland komen, heeft daarvoor ook alles gedaan en vanuit Breda is alle support geboden. Maar Nederland was zo ongastvrij om hem zonder opgaaf van redenen te weigeren. Feest ging niet door. En wij maar klagen dat China zo moeilijk doet….. Soms zou het goed zijn om eens goed naar onszelf te kijken.