We hebben er inmiddels een weekje Lombok opzitten en zijn nu op Sumbawa. Onze eerste kennismaking was toeristisch en dus behoorlijk luxe. We verbleven in een mooie bungalow, met uitzicht op zee. Van hier uit hebben we een boottocht gemaakt naar de Gili-eilanden, waar we gezwommen en gesnorkeld hebben. Het was een prachtige boottocht langs de noordkust van Lombok. Wij met zijn tweeen met de captain op een mooie oude vissersboot. Frans heeft bij het snorkelen schildpadden gezien. Heel bijzonder allemaal. Dan lunchen op het strand. Eilanden waar je, als je ze op film ziet, wel altijd zou willen zijn. Maar dan?? Zitten en praten met de jongens die daar proberen hun waren aan toeristen te slijten. En er zijn maar weinig toeristen. Ze zijn blij dat ze iets verdienen op een dag. Een colaatje, door ons aangeboden, betekent dan een extra goede dag. Ik heb me laten verleiden om op Lombok gekweekte parels te kopen. Geen geld, echte parels, want we weten inmiddels hoe we dat moeten testen en ze zijn niet te zwaar voor in de fietstas.
Daarna hebben we ook kennisgemaakt met het dagelijks leven op Lombok. Dat lijkt niet veel perspectief te bieden voor jonge mensen. Er is land- en tuinbouw, met de rijstbouw als belangrijkste bron. Dat is voornamelijk voor eigen gebruik en markthandel. Zeer kleine schaal dus. Er is visserij, maar geen industrie. Men probeert toerisme, maar we zijn onderweg diverse overnachtingsmogelijkheden tegengekomen die weer gesloten waren. Mislukt dus.
En het is er zo mooi. En de mensen zijn ontzettend aardig. Komen ook blij over. We zijn twee dagen in de bergen gebleven. In een mooie bungalow met een aardig restaurant erbij. We hebben daar een panoramaroute gelopen met een gids. Een prachtige wandeling, waarbij we een paar traditionele Sasakdorpen bezochten (de Sasak zijn de oorspronkelijke bewoners van Lombok). Ze wonen in eenvoudige bamboehutten, zijn weliswaar Moslim, maar helemaal niet streng en de kinderen gaan sinds 10 jaar ook naar school. Ontwikkelingsgebied dus. We bezochten bovendien twee heel mooie watervallen.
De fietstochten zijn heel mooi. Rijstvelden, mooie bomen, de zee, de bergen. Maar ook heel veel steile klimmen, dus hard werken.
We hebben ook leuke contacten met een ander Nederlands stel uit Oirschot, Paul en Els. En dan ontmoetten we nog een 72-jarige Nederlandse wereldfietser, Wim, die echt overal al geweest is met de fiets. Paul en Els zijn beiden werkzaam in de zorg. Paul is klinisch fysioloog, bewaakt en beheert apparatuur in het ziekenhuis. Kwaliteit is dus nogal eens onderwerp van gesprek. Voor de collega’s van HKZ: ook hij is de mening toegedaan dat de procesbenadering de enige goede benadering is, omdat je vanuit afwijkingen of incidenten in een bepaald proces kunt leren voor vergelijkbare processen. Weinig goede woorden voor de Inspectie met zijn tunnelvisie op uitkomsten. Toch weer goed zoiets te horen vanuit de technische kant van de zorg. Verder denk ik niet dagelijks aan het werk, maar de relatieve achterstand van deze eilanden in vergelijking met Nederland roept wel discussies op en dat geeft gezamenlijke maaltijden weer een extra dimensie.
Dit Lombok tot nu. Aangenaam eiland om te verblijven, maar de mensen hebben niet veel toekomst. Desondanks zijn ze vrolijk, behulpzaam en gastvrij.
Els, Paul en Eveline
Wim, de 71-jarige wereldfietser.
Op en neer, van baai naar baai.
Hoi Eveline en Frans,
Met het “loopzweet” van een stevige dinsdagavond training nog op mijn kaken geniet ik achter mijn pc een beetje mee met jullie belevenissen.
Ik ga me voorbereiden op een paar dagen Barcelona en daar mi9jn 50ste verjaardag vieren. Iets heel anders maar….ook heel leuk en ik heb er zin in.
Ik wens jullie nog heel veel mooie belevenissen en ontmoetinegn! Geniet ervan!!!!
Liefs,
Yvonne