Dag beste mensen,

Onze twee eerste dagen op de fiets zitten er op. Gisteren een recreatief tochtje naar de hoofdstad van Bali, Denpasar. We hebben daar het Bali museum bezocht. Heel interessant: de geschiedenis van de religie, het hindoeisme hier op Bali, de ontwikkeling van de beeldende kunst, architectuur en schilderkunst. De invloed van het expressionisme, het impressionisme en de abstracte kunst op de kunstuitingen hier. Daarna wilden we naar Werdi Budya Arts, waar alle beeldende kunsten van Bali vertegenwoordigd zouden zijn. We troffen een prachtig centrum aan met mooie gebouwen, parken, een openluchttheater, maar niet meer in werking. Wegblijvende toeristen? In elk geval hebben we al een paar keer gehoord, dat men ons, toeristen, heel hard nodig heeft. Een verklaring is de bom van oktober 2002. Heel erg jammer. Wij samen hadden gisten overigens, ondanks deze tegenvaller, zo’n dag waarop alles fijn is. Dat centrum had dan wel geen inhoud meer, maar was prachtig gelegen en het tochtje terug, weliswaar met regen, was leuk, omdat we onszelf beloonden met een biertje op ons balkon en een lekker dineetje. Vandaag zijn we in Ubud aangeland. De weg hier heen was vreselijk. Wel mooi, maar ontzettend vol met brommers en auto’s. Gelukkig hebben Nanny en Bert ons verzekerd dat dit alleen de eerste dag zo is, want het is gauw erg vermoeiend. Ubud is een echte toeristenplaats waar zich van oudsher veel kunstenaars vestigden. Het is nu wel wat kitscherig, maar trekt kennelijk genoeg publiek om ook een aantal mooie winkels en galeries te herbergen. Na aankomst werd dat dus voor mij een paar uurtjes winkelen. Frans ging braaf mee, zonder mij te snel een aankoop te willen laten doen. (Dan is hij er van af) We aten in een echt mooi restaurant. Prachtige planten, een vijvertje, mooi meubilair, maar slechts enkele gasten. Zo zijn we er nog meer tegengekomen. Echt jammer voor dit land. Ik wil eigenlijk nog even naar een terrasje om de dag af te sluiten, dus ik groet jullie hartelijk.

Eveline