Turijn, uitgebreid

Download HPIM3630.MPG Filmpje: ik ben er al, Gino komt later

Meer details dan in het eerdere bericht, voor de mensen die tijd en zin hebben om het allemal te lezen. In Martigny heeft het tot diep in de nacht behoorlijk gegoten, maar ’s ochtends was het droog en fris. In de bus was ruimte zat voor de fiets. met een overstap was ik om voor negen in Orsieres, op 850 mtr hoogte. Tot daar gaat normaal de trein, maar er was een riviertje uit de oever getreden die een spoorbrug had ondermijnd, waardoor een trein(tje) in de rivier was terechtgekomen. Daarom nu een busdienst. Ik moest daar overstappen in de bus naar de col, een comfortabele touringcar. De fiets moest nu plat onderin. Ik was de enige passagier, kennelijk wil niemand graag daarboven zijn dezer dagen. De chauffeur ondersteunde mijn beslissing om niet zelf te fietsen. De weg was mooi, maar – vooral boven de tunnel – smal en steil. Met een gewone of racefiets wil ik het graag eens doen, maar met deze kameel was het alleen Hannibal gelukt. Bovenop de pas zat het potdicht van de mist. En het was 1 graad boven nul. Het klooster staat in de pas, dwz dat je onder en verbinding tussen 2 gebouwen door moet. Ik heb koffie gedronken, een legging en lange broek over mijn normale tenue aangetrokken, 2 jackjes over elkaar aangedaan, handschoentjes aan en pet op. Toen naar beneden. Ging perfect. Erg steil in het begin, maar mijn hydraulische Magura remmen doen het uitstekend. Dat was in Vietnam ooit anders. Daar hebben we een afdaling gehad die in de Lonely Planet omschreven staat asl een "brake burning descent". We hadden toen cantilever remmen, je ziet ze tegenwoordig haast niet meer. Ik heb toen zo hard gekenepen dat ik bang was dat de kabels zouden breken en onze armen deden er zo’n pijn van dat we af en toe moesten stoppen om ze rust te gunnen. Ik herinner me dat stoppen haast onmogelijk was. Dat was toen een beetje afzien, ook omdat we toen een hele lange dag hadden gemaakt met 6 of 7 cols van rond de 1500 mtrs, het was donker en het regende. Eveline zal het beamen, die weet dat ook nog wel. Niets van dit alles nu, geleidelijkaan rustig naar beneden, nooit harder dan 50. Hoe lager hoe warmer en meer reacties van toeterende toeristen. In Aosta was het warm, ik heb me op een bankje ontdaan van wat overbodig geworden kleding. Wat rondgehangen. Weer beseft dat ik in Italie was toen ik 100 zw.franken om ging wisselen. Moest mijn paspoort hebben, nee, niet het rijbewijs, noteerde alle nummers en gegevens, duurde maar.. Toen vroeg hij nog een commissie van 20% op de koers, dankjewel! Toen ik daarna de stad uitreed begon het weer te somberen en tenslotte te regenen. Geslapen 50 km verderop in een hotel naast een oude Romeinse brug. Heel mooie kamer, wat korting bedongen voor de eenzame fietser. De volgende dag was het heel mooi weer. Verder naar beneden over de rijksweg, druk maar het schoot goed op. Gino had me geadviseerd in Ivrea speciale choloadetaart te eten, tarte Novocente. Die bleek zo speciaal dat ik naar een adres gestuurd werd dat ik maar niet kon vinden en nadat ik meer dan een uur door de oude stad (middeleeuwse muren, steegjes etc.) had rondgedwaald kon ik de uitgang een hele tijd niet vinden. Dat was een rare ervaring, iedere keer kwam ik bij verboden voor fietsers of eenrichtingverkker (waar ik vaak naar eigen bevinden mee omga trouwens). Tenslotte toch gelukt en om 15.10 reed ik vanuit Via Garibaldi Piazza Castello op, waar de heer Gomba helaas pas na mij aankwam. (Had ik kunnen weten…) Dus het filmpje waarin in aan kom rijden is nagespeeld (Engelstalige log). Het andere hierboven niet. Ik logeer bij de heer Montagero. Ik deel het huis met een Roemeens koppel. Hij handelt/transoporteert kunst ebn zij doet het huishouden. Ze heeft waarschijnlijk intussen mijn was al gedaan. Hoezo oncomfortabel zo’n fietsreis. ’s avonds had Gino’s vrouw Anna heerlijk gekookt, Gino’s zoon Davide was er en Mara (vriendin en collega, die ook voor het ROC voor ons gewerkt heeft). Erg Leuk. Vanavond gaan we eten bij mensen die ook in Tilburg geweest zijn voor het project Travelcare, een uitwisselingprogramma van deskundigen uit de zorg met het college DGO van ROC MB, waar Peer heel intensief aan gewerkt heeft (vandaar ook nog de Limoncello). Morgen komt er weer een dag, zien wat die brengt.Hpim3631

Reacties

Turijn, uitgebreid — 2 reacties

  1. Very good film Gino. Frans laughed and was aware of that too late, so we could see the new Dracula that came from the Alps.
    But a bit strange, because Dracula had the looks on both sides. Better don’t give him apples now, or you might never know what he wants after that, hehe.
    Have a good time together!
    Greetings

  2. Heee Franske,
    Wat een leuk reisverslag en bijgaande foto’s. Zo krijg ik een beetje indruk hoe het Zwitserleven eruit ziet. Alvast een tipje van de sluier hoe het leven kan zijn van een gepensioneerde. Nog twee jaartjes doorpieren op kantoor en dan mag ik me ook zo noemen. Dat het met de Zwitsers dik in orde is kan ik beamen. We zijn net een week terug van een vakantie in Helvetia. Mijn zus woont daar, dus een prima gelegenheid om m’n Switzerduets op te halen en te genieten van dat geweldig mooie land dan wel van de heerlijke hausgemachte Fruechtetorte die we tijdens/na een wandeling of MTB rit maar al te graag bestelden. We hebben aan het meer van Thun gezeten en samen met Erik heel wat MTB ritten in de bergen kunnen doen. Nog een fijne tijd en route en tot ziens maar weer in ons vertrouwde clubhuis. Greetz, Maurits