Hoewel dit niet vanzelf ging, zijn we vandaag toch weer in Laos gearriveerd. Na een paar leuke dagen in Khong Chiam, gelegen aan de tweekleurenrivier, zo genoemd omdat de Mekong en  de Mun hier met hun verschillende kleuren samenkomen, besloten niet in Thailand te blijven. We waren van plan naar de Preah Viheartempel te fietsen. Deze ligt op de grens van Thailand en Cambodja, maar officieel (na een uitspraak van het internationale gerechtshof van 1963) op Cambodjaans grondgebied. Die uitspraak zegt al dat er strijd over was. En is blijkt nu. We hadden in Nederland al gehoord, dat Thailand het eigendomsrecht opeist en dat er militaire schermutselingen waren. Thaise mensen aan wie we vroegen of we er heen zouden kunnen, zeiden ons dat er niets meer aan de hand is. Els en Paul, het fietsechtpaar uit Oirschot, met wie we een paar leuke dagdelen in Khong Chiam doorbrachten, hebben van Asian Way of Life echter het advies gekregen er niet heen te gaan, omdat het gehele gebied bezet is door militairen. Eigenlijk wel een opluchting. We kunnen dus zonder gewetensbezwaren dit minder interessante deel van Thailand verlaten.

Gisteren hebben we nog een bezoek gebracht aan het Phae Tham nationaal park. Er zijn daar 3000 jaar oude rotstekeningen te zien en het park ligt hoog boven de Mekong op een rotsplateau met weer een prachtig uitzicht over de rivier. En vanochtend dus op naar de grens. Dat was even spannend. Nadat we een uitreisstempel van de Thaise douane hadden ontvangen en onze formulieren voor een visum voor Laos met onze paspoorten hadden ingeleverd en betaald, werden we apart in een kamer geroepen. ‘ There is a little problem’. Wat bleek: bij onze uitreis uit Laos eind november is de douane vergeten een uitreisstempel in ons paspoort te plaatsen. Frans was zo slim ons bonnetje met bewijs, dat we betaald hadden voor de Friendshipbridge (nodig om Laos te kunnen verlaten) te bewaren. Hij vond het al vreemd dat we geen stempel kregen en zo door konden, maar ja, de douane zei ons door te gaan.. De douane-ambtenaar begreep, dat het ontbreken van het stempel niet onze fout was en zag aan de stempels van Thailand natuurlijk wel, dat we al die tijd daar zijn geweest, maar ja, dat stempel. Het kostte de nodige telefoontjes en kopieerwerkzaamheden eer we ons nieuwe visum in ons paspoort hadden, maar we zijn inmiddels in Pakse, in Laos. Dit is dus echt bureaucratie: het gaat niet om de realiteit en de verstandelijke overwegingen van de douane-ambtenaar, maar om het dode stempeltje.

Vanuit Pakse gaan we het Bolavenplateau op. Daar komt de heerlijke Laoskoffie vandaan en gaan we mooie watervallen zien. Het zou daar ook koel en ’s nachts zelfs koud zijn. Het is hier erg warm. De afgelopen dagen hadden we steeds een soort mistralwind, een warme droge wind, die ervoor zorgde dat we ’s avonds een trui aan moesten, maar dat lijkt hier weer voorbij.
We hebben er weer zin in.
Eveline