Na onze leuke busrut van Attapeu naar Thateng moesten we nog 27 km naar onze volgende bestemming aan de waterval. Daarvan gingen er 19 over een gravelpad. Dat is niet leuk, zeker niet als er vrachtwagens over komen, want dan stuift het wolken rood zand en voel je je echt vies. Geen ramp natuurlijk. Het pad dat wij over moesten bleek ook nog eens behoorlijk bergaf te gaan en er lag niet alleen gravel, maar soms lagen er ook grote keien en was het pad kapotgereden. Na 15 km ging ik onderuit. Arm kapot, been gezwollen, fietstassen onder het stof en de schrik in de benen. Frans verleende zorgvuldige eerste hulp: alles wassen met ons drinkwater, betadine en pleisters. Wat resteert is een pijnlijke arm, vooral als de weg wat bobbelig is, maar het is de huid, dus gaat weer over. De eerste val na bijna 4000 km op de fiets, dus we mogen niet klagen.