Vanochtend hebben we gevist met aalscholvers op het Erhai Lake bij Dali. Niets gevangen. De aalscholvers hebben een koordje om hun nek waardoor ze geen grote vissen kunnen inslikken, wel kleintjes. De grote houden ze in hun snavel en zijn voor de visser. Dieronvriendelijk? De aalscholvers zijn afgericht, zoals de valken voor de jacht vroeger. Mooi om te zien hoe ze reageren op de signalen van de visser. En het was een prachtig tochtje op het meer.

Dali is overigens een heel mooie stad. Toeristisch dat wel. Hoofdzakelijk Chinese toeristen overigens. De architectuur is bijzonder. Gebaseerd op de cultuur van de Bai, een van de vele minderheden die dit gebied bevolken. Dat is waarschijnlijk ook de reden, dat het hier allemaal zo vreedzaam aanvoelt. De minderheden moeten hier samen de cultuur en economie vormgeven en hebben elkaar nodig. Dat maakt hen ook vriendelijk voor buitenlanders. Dat is de theorie van een Duits echtpaar, dat zich hier gevestigd heeft en geaccepteerd wordt in de exploitatie van een Westers georienteerd bakkerijtje annex koffie-/lunchcafeetje.

Daarnaast dan de Boeddhistische mentaliteit die relaxed is, niet in de eerste plaats gericht op materieel gewin. Deze ervaringen hadden we eerder ook in Vietnam, Laos en Thailand, waar eveneens een vermenging van culturen heeft plaatsgevonden. Kortom: We voelen ons weer thuis en zijn ook wel blij dat we weg zijn uit de gigantische stad die Kunming is.

Morgen gaan we echt fietsen en proberen Aku te ontmoeten.

Frans probeert wat foto’s van onze bootttocht te plaatsen, maar heeft alleen maar heel langzame computers, dus weinig succesvol. Wordt vervolgd tot we meer succesvol zijn.

Groet, Eveline