Afegelopen zaterdag 14 april zijn we op de ferry naar Sumbawa gegaan. Onze indruk van Sumbawa is wel vergelijkbaar met die van Lombok, hoewel het nog minder ontwikkeld en op de eigen voorziening gericht lijkt dan Lombok. Onze eerste verblijfplaats was Alas, een marktplaats. Dat wil zeggen dat het ’s morgens vroeg markt is, waar de bevolking uit de regio groenten en fruit komt verkopen. Er zijn wat kraampjes waar je wat kunt eten en enkele supermarkten waar ze zaken verkopen, die op de markt niet verkrijgbaar zijn, verder enkele meubel- en electriciteitszaken. Het hotel waar we overnachten is eenvoudig en duidelijk gericht op de eigen bevolking. Een restaurant is er eigenlijk niet. We ontdekken een plek waar je op stoeltjes kunt zitten om wat te eten. Niet afgesproken, maar ook niet toevallig, ontmoeten we daar alle Nederlanders die aan het fietsen zijn hier: Els en Paul en wereldreiziger Wim. Werd toch nog een bijzondere avond.

De tocht naar onze huidige verblijfplaats was prachtig. In sommige dorpjes werden we ingehaald alsof we een marathon hadden gelopen. Het ‘ good morning, where are you going, where are you from, what is your name’ is niet van de lucht. Soms ook ‘ I love you, of I fuck you’ . De mensen zijn erg vrolijk, ondanks het in onze ogen primitieve bestaan. Gisteren regende het ’s nachts en ’s ochtends een tijdje. Dan zijn de ongeplaveide erven modderig en vies. De mensen baggeren daar gewoon doorheen, vaak op blote voeten en de honden, waar er heel veel van zijn, gaan er gewoon in liggen. Ons verblijf aan het strand is wel weer heel mooi en bedoeld voor toerisme. We hebben een fijne bungalow, met uitzicht op zee, alleen zijn wij en Paul en Els de enige gasten.

De stad waar we vandaag zijn: Sumbawa Besar is duidelijk ook niet ingesteld op toerisme. Restaurantjes en koffiegelegenheden zijn niet herkenbaar en de enige internetmogelijkheid die er is hebben we echt ook na veel vragen gevonden. We voelen ons hier heel goed thuis, omdat we zo welkom zijn. Omdat de fietsafstanden op Sumbawa erg lang zijn en de verblijfplaatsen erg basic, hebben we besloten morgen terug naar Lombok te gaan en van daar uit weer richting Bali. Er is nog zoveel moois te zien en grote afstanden zoals we in Vietnam en Laos deden, doen we hier niet zo graag door de veel grotere hitte en de korte steile klimmen, die veel energie kosten. We nemen het er gewoon van. Het laatste boek van Connie Palmen, Lucifer, heb ik bijna uit. Dan wacht mij Dis van Marcel Moring. Door de kortere afstanden hebben we meer tijd om te lezen en ook dat is heerlijk vakantie vieren natuurlijk.